Manu de Waal
Als moeder van twee fantastische dochters, Lore en Romy, weet ik hoe belangrijk het welzijn van kinderen voor een ouder is. Uit ondervinding begrijp ik hoe druk het gezinsleven soms kan zijn en hoe lastig het kan zijn als je professionele hulp moet inschakelen, wanneer de ontwikkeling van je kind anders verloopt dan verwacht.
Ik vind het een uitdaging om kinderen te helpen bij het overwinnen of het leren omgaan met hun spraak-taal-of leerprobleem en daarbij hun welzijn te bewaken. Leren gaat het best als men zich ondanks de leerproblematiek, veilig en aanvaard voelt en weet dat ieder zijn eigen tempo heeft. Ook het aanvaarden van een andere leerstrategie dan die van klasgenoten, heeft soms wat tijd nodig.
Therapie zorgt ervoor dat de mondelinge en schriftelijke communicatie ‘makkelijker’ wordt voor het kind. De doelen die ik stel zijn vaak lange termijn doelen: inzicht, aanvaarding van de problematiek, redzaamheid, uitkomen op capaciteitenniveau, een goed zelfbeeld behouden en een zelfstandige leerhouding ontwikkelen, zijn er enkele van.
We brengen denk- en leerprocessen op gang, maar dat lukt alleen als het kind ervoor openstaat. Toch moet men bij weerstand van het kind niet onmiddellijk afzien van de therapie, omdat deze vaak het gevolg is van faalangst en teleurstelling in zichzelf. Het overwinnen van de weerstand en het motiveren van het kind om anders te gaan leren zijn doelen op zich.
In 1986 ben ik afgestudeerd aan de Hogeschool Gent, een instituut waar naast de allround logopedie veel aandacht werd besteed aan de aanpak van leerstoornissen. Aansluitend volgde ik een opleiding Remedial Teaching. In 2009 behaalde ik het certificaat dyslexiespecialist aan de Fontys Hogeschool te Tilburg. Kinderen met lees-en spellingstoornissen helpen is mijn passie. Misschien wordt passie geboren uit trauma? Ik behaalde mijn leesdiploma immers pas in groep 5 nadat ik bij de strenge schooldirecteur al meerdere mislukkingen had ervaren en begrijp daarom des te meer de pijn en angsten van kinderen met leerstoornissen.
Mijn aanpak is speels maar stoelt op de meest recente wetenschappelijke theorieën. Leren moet leuk zijn en de leerlingen moeten zich geholpen voelen. Is dat laatste het geval dan zijn de leerlingen meestal spontaan gemotiveerd om gezamenlijk de problemen aan te pakken.
Verder vind ik het een uitdaging om logopedisch materiaal te ontwikkelen en scholing te geven aan collega`s, remedial teachers en leerkrachten. Momenteel schrijf ik het boekje ‘Er woont een dyslexiegummetje in mijn hoofd’. Het is een boek over dyslexie voor kinderen met dyslexie.
Een beroep kan dus wel degelijk ook een hobby zijn. Ik kan er in ieder geval mijn creativiteit in kwijt!